روش آبیاری قطرهای طی سالیان گذشته در کشورهای مختلف جهان بخصوص فرانسه برای آبیاری در گلخانهها مورد استفاده بوده است. در ایران این روش در دهه پنجاه ابداع شد و سطوح بزرگی با این روش آبیاری شدند ولی با مرور زمان مزایا و معایب این روش مشخص شد.
هزینههای زیاد و تکنیکهای نسبتا پیشرفته این روش و نمکها و مواد جامد معلق در آبهای ایران ازمعایب آبیاری قطره ای بوده و باعث شده که کشاورزان کمتر از این روش آبیاری استفاده کنند ولی این دلیل نیست که روش آبیاری قطرهای را مطرود بدانیم و در پی رفع معایب آن نباشیم.
بدلیل اینکه آبیاری قطره ای کمتر برای درختان و باغات مورد استفاده قرار گرفته و بیشتر برای مزارعی کابرد داشته که گیاهان علوفه ای یا فصلی کاشت شده اند .و لذا در اذهان کشاورزان تداعی شده که این روش برای درختان چند ساله مناسب نبوده و دارای مشکلات در طی مدت استفاده بوجود خواهد آورد واکثر کشاورزان نیز روش غرقابی را ترجیح داده اند. و با توجه به شوری آب در استانهای جنوبی کشور بخصوص یزد و کرمان و نیز شوری خاک این مناطق روش قطره ای پر فشار با مشکلات زیادی مواجه بوده و در طی مدت زمان هزینه نگهداری تاسیسات وانرژی مورد نیاز جهت پمپاژ وساخت استخر و همچنین خرد مالک بودن کشاورزان باعث شده روش مذکور در سالهای گذشته با استقبال چندانی مواجه نشود و بیشتر در باغاتی اجرا شده که مالکیت مزرعه انحصاری بوده و یا در گلخانه ها ی کوچک و بزرگ که استخر های چندان بزرگی نداشتند مورد استفاده قرار گرفته شده که درصد چندانی را تشکیل نمی دهد .